Sanırım

Sanırım derken beynime uçuşan düşüncelerin birdenbire beni terk edip, yapayalnız bırakması.
Bir de benden utanması. Anlaşılır gibi değil. Düşüncelerim sanırım çok yönlü,çok içsel.Dışa dönmem birkaç dakikayı alsa da insanları rahatsız edebiliyor sanırım. Onları öylesine sevdiğimi ve sevmediğimi nasıl bu kadar kısa sürede belli ediyorum,belki de benim dışımda gelişen uzun süreye yayabiliyorum , bilmiyorum.Sevmek sevmemek ve eş değer düşünceler ya da olumsuzları ;nefret etmeler , onu bunu anlamamalar.Orta yol yok ki... Siyah-beyaz, evet-hayır..Hep yokuşa sürmeliyiz, en anlamlı arkadaşlığı, en görkemli aşkı, en güzel geleceği,bilmem ki daha neleri...Burnumuzun dikine gittiğimiz sürece sanırım nice sevgiler susacaklar.