Kabuk

Kendimi sıkı sıkı kilitlediğim evimden (işim ve yaşamsal ya da can sıkıntısını geçirmek için çıktığım alışverişlerin dışında) iki günlüğüne sevgili dostum,arkadaşım,kardeşim,canımın içinin yanına ısrarlarına dayanamayarak( uzun süredir unuttuğum otobüs yolculuğuyla) İstanbul'a attım. Pek de iyi ettim.Kabuğumun çatırdağına bizzat tanık oldum. Öylesine özlemişim ki O'nu....Hayata karışmanın güzelliğini, yağmurun altında nefes almanın garip tadını,kendine yeniden ısınmanın muhteşemliğini,İstanbul'da olduğunun bilincinde bir iki gün de olsa karma insan yumaklarının elele yaşadığını görmek, onların neler yaşayabileceğini duyumsamak... Muhteşem bir hafta sonuydu.
Seni seviyorum.